'Geen wiegje als rustplaats, maar een krib was 't weleer,' Terwijl ze zich gereed maakte zong ze zachtjes voor zich uit. Dit was de tijd van het jaar die ze het allermooiste vond. 'Kom droom maar van een wit kerstfeest. Het is een goeie oude droom. Droom van eng'len vrede. Het leed geleden. Ontsteek de lichtjes in de boom.' Ze legde de hand aan haar haten die ze in een lage wrong in haar nek vastzetten en gniffelde zachtjes. Als Italiaanse was ze een wittebrood kerst jarenlang niet gewoon geweest maar ze moest toegeven dat die witte deken over de wereld bijdroeg aan het hele sfeertje. 'Komt allen tezamen, jubelend van vreugde,' Vrolijk draaide ze voor de spiegel een rondje en keurde haar sprankelende, bijna goudkleurige jurk goed. De jurk zelf was nachtblauw maar de dunne doorschijnende laag eroverheen was bedeky met ontelbare zeer fijne gouden glitters. 'Er is een roos ontloken uit barre wintergrond, zoals er was gesproken door der profeten mond.' terwijl ze gouden sieraden omhing en zich naar de grote zaal begaf.

Het waren dit jaar de zevende jaars hoofdmonitoren die alles versiert hadden en ademloos keek ze de zaal in. 'Wat schitterend gedaan!' Ze vond de zaal werkelijk schitterend, daar waar normaal de tafels stonden waren de versieringen in de kleuren van de betreffende afdelingen die elders in de zaal een prachtige mix vormde. Op verzoek richtte ze haar staf op het plafond en direct begon het te sneeuwen in de zaal. Een sneeuw die weliswaar bleef liggen maar niet koud aanvoelde. Kort sprak ze nog wat met de hoofdmonitoren en ze vertelde hen dat dit jaar het openen van het bal aan hen, en de klassenoudsten, was waarna ze de deuren opende.

Ze begroette elke binnenkomer en nipte van haar sterrenwijn. Toen de klok sloeg gaf ze  de band een teken en op een prachtig lied was het tijd het bal te openen.

OOC

Let op: xoals gebruikelijk is het kerstbal zoiezo voor jaar 3 en hoger. Echter mogen de eerste en tweedejaars ook aanwezig zijn, mits zij een gezelschapsdame/heer hebben.

Verder: zoals jullie aan het eind van deze post lezen is iedereen dus al gearriveerd in de zaal. Dit om de voortgang te bespoedigen.

Vandaag was het de dag van het kerstbal. Hoewel ze enerzijds naar huis had gewild in de vakantie om alleen te zijn met Jordan, was ze blij dat ze hier was. Gehuld in een ijsblauwe jurk, bedekt met zilveren geborduurde sneeuwvlokken, draaide ze rond voor de spiegel. Het lijfje met hartvormige neklijn was bezaaid met de genoemde sneeuwvlokken die naar mate ze omlaag gingen steeds minder werden, maar per stuk wel heviger fonkelden. Ondanks haar blote schouders droeg ze lange ijsblauwe handschoenen tot over haar elleboog en ze vond het ensemble perfect bij de kerst passen. Zoals altijd besteedde ze aandacht aan haar uiterlijk, maar vandaag nog net even meer, omdat zij en Jordan een van de paren waren die het bal zouden openen en dus wilde ze er meer dan tiptop uitzien. Boven haar hart prijkte net onder de halslijn de broche die Amalia in haar eerste jaar hier van haar toen nog vriend gekregen had. De sieraden die ze droeg waren een compleet setje van witgoud met dezelfde kleur ijsblauwe steentjes als haar broche, inclusief de tiara die door haar kunstig opgestoken haren ingevlochten leek te zijn.

Pas toen ze tevreden was, liep ze verheugd naar de grote zaal waar ze haar man zou treffen. Bij binnenkomst bekeek ze de boel ademloos. Boven, waar normaal de Zwadderich- en Griffoendor-tafels zouden staan, vond zijzelf de kerstsfeer het beste voelbaar. Hoewel zij het zelf heel anders zou hebben aangekleed, vond ze het best goed gedaan. Ze was er nog niet zo heel lang toen ze bekende voetstappen hoorde. Nadat ze zich had omgedraaid, zakte ze met stralende ogen in een révérence neer. 'Goedenavond, J. Wat zie je er goed uit.' Ze liet zich overeind helpen en liep trots met hem naar het midden van de dansvloer toen de muziek de zaal vulde. Volkomen in haar element liet ze zich over de vloer glijden. Zoals voor haar gebruikelijk bij een bal, had ze het gevoel in zijn armen te zweven.

Het kerstbal was vandaag en het was aan hem en de andere klassenoudsten om de avond te openen met de openingsdans, en voor de gelegenheid had hij zijn afdelingsgenote Shadow naar het bal gevraagd en tot zijn geluk had ze ingestemd. De jongedame was een mooie jongedame en hij was zich inmiddels aan het klaarmaken voor het bal. Zijn galagewaad had hij inmiddels aan en had een mooi zakdoekje in zijn borstzak en hij hoopte maar dat zijn rode zakdoekje zou passen bij wat zijn balpartner aan zou hebben die avond.

Eenmaal klaar voor het bal wandelde hij rustig naar de Grote Zaal waar hij op haar zou wachten, terwijl hij vol bewondering de zaal bekeek, die de zevende jaars versiert hadden dit jaar. "Prachtig." Mompelde hij tegen zichzelf, waarna hij zich naar de deur draaide toen hij voetstappen hoorde naderen.

Wat had ze graag naar huis willen gaan tijdens deze vakantie, maar helaas was de kerstreis voor eigen rekening en dus was dat onmogelijk gebleken. De hele dag al was iedereen druk geweest, ze had afdelingsgenootjes van alles zien uitwisselen, van jurken tot sieraden. Daarna hadden ze elkaar geholpen met het gereedmaken terwijl zijzelf in een hoekje in een comfortabele stoel met haar neus in een boek had gezeten. Zij was niet meegevraagd naar het kerstbal en dus was er die ochtend geen balboekje voor haar bezorgd. Nu was dat natuurlijk ook niet echt een ramp geweest gezien het feit dat zij geen baljurk had, noch kon dansen.

Toen haar afdeling leeg was, besloot ze wat rond te dwalen in het kasteel om de tijd te doden. Wie weet wat ze nog zou kunnen ontdekken? Ze verliet haar afdelingskamer en na een tijdje rond te hebben gezworven, kwam ze in de grote hal terecht. Ze liep langs de muur om een blik in de zaal te werpen. Doordat de deuren openstonden, zag ze de dansvloer en hoe het bal blijkbaar werd geopend. Ze besloot om even toe te kijken. Op de centrale trappen gaan zitten was geen optie, want er konden nog laatkomers zijn. Daarom ging ze in een stil hoekje zitten op een krukje dat daar om een onbekende reden stond. Ze waande zich onzichtbaar en bekeek de prachtige zaal en het plezier dat de mensen op de dansvloer hadden.

Het was de mooiste tijd van het jaar in Shadow haar beleving. Het kerstbal kwam er weer aan. Een week geleden werd Shadow gevraagd door jongheer Mickaelson de klassenoudsten van haar afdeling als ze met hem naar het bal wilde gaan. Shadow kon hier natuurlijk geen nee op zeggen en stemde in om met deze intelligente en charmte jongeman na het kerstbal te gaan.

De dag zelf stond Shadow uren voor de spiegel om er goed uit te zien. Ze had een elegante, donkerblauwe baljurk die leek te schitteren als de nachtelijke hemel. Het lijfje was nauwsluitend, versierd met zilveren borduursels die sterrenstelsels uitbeeldden, en de rok viel in vloeiende lagen tot net boven de grond. Kleine lichtgevende charmes in de stof lieten haar stralen in het donker. Ze had een zilveren armband met een ravenmotief sierde haar pols, en een bijpassende halsketting benadrukte haar ranke hals. Ze droeg lage, comfortabele hakken, donkergrijs met een subtiele glans. Haar lange, donkere haar was in een losse vlecht gedraaid, met enkele glinsterende haarspelden in de vorm van sneeuwvlokken. Haar make-up was licht maar betoverend, met een vleugje zilveren oogschaduw en lichtroze lippen.

Toen ze helemaal te vrede was liep ze naar de Grote Zaal waar het bal zou plaats vinden. Daar had ze ook met hem afgesproken. Toen ze bij de Grote Zaal aankwam zag ze jongheer Mickaelson al staan en ze bewonderde de zaal toen ze die naar binnen liep. "Wat prachtig" vertelde ze toen ze de zaal naar binnen liep. Ze begroette vrouwe del'Castro-Abramova die bij de ingang stond en liep vervolgens naar jongheer Mickaelson.

Gekleed in een formele kilt met het tartan van zijn familie, begaf hij zich van het hoofdkantoor van de school naar de grote zaal. Hij was niet bijzonder vroeg, maar dat was hem van tevoren bekend. Daarom had hij zich niet thuis, maar op school omgekleed. Door deze keuze zou hij alsnog aanwezig zijn voor de officiële aanvang van het kerstbal, zoals verwacht.

Eenmaal in de zaal aangekomen, wierp hij een goedkeurende blik rond en hij moest toegeven dat de zevendejaars uitstekend werk hadden geleverd. Tot zijn opluchting werd dit bal geopend door de leerlingen met een badge en zou de zogenaamde gunstig hem niet ten deel vallen. Hier en daar sprak hij een collega, onder de gebruikelijke hoofdknik of buiging, aan met kerstwensen en hij hielp een leerling zijn stropdas correct te knopen terwijl hij op weg was naar zijn vrouw. Intussen werd het bal geopend en hij moest toegeven dat er zowel bekwame als minder bekwame dansers onder dit dak waren, maar bijna allen leken er plezier in te beleven, voor zover hij kon waarnemen. "Mag ik u uitnodigen voor deze dans?" Galant als hij was, boog hij diep en reikte haar zijn hand om haar mee te nemen naar de dansvloer. Op de dansvloer leidde hij haar moeiteloos rond en met zachte stem wenste de altijd norse heer zijn vrouw een betoverende kerst.

Jordan stond zich klaar te maken voor het bal en zoals gewoonlijk zorgde hij ervoor dat hij qua kleuren matchte met zijn vrouw. Dus zijn pochet zou ijsblauw zijn met zilveren geborduurde sneeuwvlokken. Toen hij eenmaal klaar was volgde hij zijn weg de slaapzaal uit en de leerlingenkamer door om zich naar de gangen te begeven, eenmaal daar vervolgde hij zijn weg naar de Grote Zaal.

Eenmaal daar stapte hij op zijn vrouw af en zag hoe ze met stralende in een révérence neerzakte, waarop hij zijn hand aan haar reikte om haar overeind te helpen. "Goedenavond Leah. Dat kan ik ook van jou zeggen, mijn liefste. Maar bedankt voor het compliment." Nadat hij haar zoals het hoorde gevraagd had om de dans, leidde hij haar de dansvloer op, waarna hij haar in de dans leidde en ze het over dit en datjes hadden. "De zaal is werkelijk prachtig, vind je ook niet?" vroeg hij, terwijl hij haar wegdraaide om haar vervolgens weer naar zich toe te laten komen, en hij haar verder leidde in hun dans.

Het was weer zover, de dag van het kerstbal en Nathalia had er zin in, samen met Joshua was ze op een vrije dag wezen winkelen en samen hadden ze de perfecte kerstjurk uitgezocht. Nu was ze zich dan ook opgewekt aan het klaar maken voor het bal, en bleef haar jurk zo nu en dan be-ogen. Haar make up zou de jurk matchen, eveneens als de kleine accessoires in haar haren. Toen ze eenmaal klaar was met haar haren en make-up, nam ze haar jurk, die turqouise was en had een glinstering over zich heen door de kleine steentjes die erop bevestigd waren. Eenmaal in haar jurk bekeek zichzelf tevreden in de spiegel, wetende dat de jurk bepaalde plekken zou beaccentueren. Eenmaal geheel tevreden wandelde ze naar de haard en sloeg een mantel om zodat haar jurk schoon zou blijven en gooide wat brandstof in de haard en benoemde waar ze heen wilde, waarna ze in hun gedeelde kantoor uit de haard stapte. Ze deed haar mantel af en hing deze op de kapstok, waarna ze richting de Grote Zaal wandelde.

Eenmaal in de zaal bekeek ze deze uitvoerig en gaf de zevende jaars een complimentje, waarna ze haar collega's begroette. Genietend van de muziek bekeek ze hoe de avond geopend werd en al snel hoorde ze de vertrouwde stem van haar man. "Mag ik u uitnodigen voor deze dans?" Ze zag hem buigen en legde haar hand in de zijne, terwijl ze een reverence maakte. "Maar natuurlijk, heer Gilleen." Zonder moeite volgde ze hem in de passen op toen ze eenmaal op de dansvloer stonden en hoorde ze zijn zachte kerstwens. "U ook een betoverende kerst, mijn lief." Vol genot danste ze met haar man terwijl ze hem liefdevol aan keek. "Het is werkelijk prachtig versiert door de zevende jaars, wellicht moeten we ze dat elk jaar laten doen?"

Het bal tijdens de feestdagen was in feite niet voor zijn jaarlaag bedoeld. Lucio had al besloten niet te gaan, maar Sepp kon een bal wel waarderen. Ze hadden in de zomervakantie niet voor niets danslessen gevolgd. Weliswaar voor het bal van vrouwe Gilleen-Abramova, maar ook tijdens Halloween was er een dansfeest georganiseerd. Gehuld in een zwart maatpak met rode en gouden accenten in zijn afdelingskleuren, was Sepp de magisch versierde Grote Zaal binnengewandeld. Toen het bal werd geopend door de Hoofdmonitoren en Klassenoudsten, zag Sepp wie hij hoopte te zien. Haar hoofd blikte even de Zaal in en verdween toen weer uit het zicht. Vlugt glipte Sepp de Grote Zaal uit en zocht Rosemary op om haar ten dans te vragen. Hij schatte in dat ze zou weigeren, maar gezien ze de laatste periode meer tijd samen doorbrachten, waagde hij toch een kans. Daarmee vergezelden ze elkaar en waren ze beslis welkom op het Kerstbal. Al gauw vond hij haar. 'Juffrouw Taylor, wilt u mij vergezellen naar het Kerstfeest?' vroeg hij hoffelijk en formeel na een buiging en met uitgestoken hand.

Of ze zich verheugde op het feest aan het einde van het jaar, wist ze nog niet zo goed. Tijdens Halloween was het haar nog gelukt om afzijdig te blijven van de festiviteiten - ze had werkelijks niks met deze westerse feesten - maar met Kerst werd ze geacht in de Grote Zaal te zijn. Ditmaal hoefde ze als staff niet voor de aankleding te zorgen en toch had ze een oogje in het zijl gehouden. Toen de Zaal haar goedkeuring kon wegdragen, was ze naar haar vertrek gegaan en had zich in een chique gewaad gehuld dat zowel haar afdelingskleuren vertegenwoordigden als pasten bij de tijd van het jaar.

Nu bevond ze zich opnieuw in de Grote Zaal en zag hoe de ouderejaars met elkaar dansten, druk smoezelden in hoekjes of zich stortte op de hapjes en drankjes die zichzelf magisch bleven aanvullen. Khadija deed een ronde door de Zaal en vroeg zich af of zij ook de dansvloer nou zou betreden. Vooralsnog hield ze vooral alles en iedereen scherp in de gaten. Niet dat ze uit was op het straffen van leerlingen die zich niet gedroegen, ze wilde vooral kijken hoe dit feest hier gevierd werd.